ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΤΣΑΡΟΥΧΙ
Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013
Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013
Σάββατο 10 Αυγούστου 2013
Κυριακή 4 Αυγούστου 2013
Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013
Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013
Εκφράσεις και παροιμίες
Τα τσαρούχια, αν και χρησιμοποιούνται σήμερα επίσημα (στην Ελλάδα) μόνο από την Προεδρική Φρουρά, ή ως τουριστικά αναμνηστικά είδη (σουβενίρ), έχουν πάρει ήδη τη θέση τους σε δημώδεις εκφράσεις όπως:
- «έγινε η γλώσσα μου τσαρούχι», κάτι που υποδηλώνει ότι η γλώσσα έγινε σκληρή σαν τσαρούχι σε περιπτώσεις δίψας,
- «μπήκε με τα τσαρούχια» σε προσωπικές επιτυχίες.
- «θα σας πάρουμε με τα τσαρούχια», θα σας νικήσουμε κατά κράτος.
- «κοιμάται με τα τσαρούχια», εκτός πραγματικότητας.
- «βγήκε με τα τσαρούχια», παμψηφεί.
- «Μικρός διάβολος τρανά τσαρούχια», περιοχή Βοΐου.
- «Παστρική καλή Θοδώρα, το τσαρούχι μέσ' την πίτα», Αρκαδία
- «Ο χωριάτης κι αν πλουτίσει, το τσαρούχι δεν τ’ αφήνει»
- «Μη θέλοντας ο ζωγράφος, μα θέλοντας ο βλάχος φόρησ’ ο Χριστός τσαρούχια»
Για το τσαρούχι
Το τσαρούχι είναι ένα ελαφρύ, δερμάτινο υπόδημα το οποίο φορούσαν οι χωρικοί στην ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και σε άλλες ορεινές περιοχές στα Βαλκάνια και την Τουρκία μέχρι τον 19ο – αρχές του 20ου αιώνα. Σήμερα φοριούνται στην Ελλάδα ως υποδήματα μαζί με τη φουστανέλλα και με τη στολή των Ευζώνων.
Η λέξη προέρχεται από το τουρκικό «τσαρίκ» (carik). Κατασκευαζόταν από ακατέργαστο ή κατεργασμένο δέρμα από τέσσερα συνήθως τεμάχια την «πατωσιά» (ή σόλα) τα δύο πλάγια και στην άκρη του τη «μύτη» σε διάφορες παραλλαγές, άλλοτε γυμνή και γυρισμένη προς τα πάνω είτε καλυμένη με πλούσια, μάλλινη φούντα, η οποία ήταν συνήθως μαύρη για τους άνδρες και τις γυναίκες είτε πολύχρωμη για τα παιδιά. Το δέρμα από το οποίο κατασκευάζονταν ήταν το λεγόμενο «τελατίνι» χρώματος ερυθρού. Τα τσαρούχια καθημερινής χρήσης ήταν απλά χωρίς στολίδια, ενώ τα πλουσιώτερα είχαν κορδόνια και πούλιες.
Τα τσαρούχια που χρησιμοποιούνται στις μέρες μας στην Προεδρική Φρουρά φέρουν επίσης στο κάτω μέρος τους περίπου 50 καρφιά το καθένα. Τα καρφιά αυτά είναι υπεύθυνα για τον χαρακτηριστικό ήχο που παράγουν τα τσαρούχια κατά τη διάρκεια ευζωνικών παρελάσεων. Ως συνεπακόλουθο, τα καρφιά αυτά αυξάνουν αρκετά το βάρος του τσαρουχιού, το οποίο μπορεί να φτάσει και τα τρία κιλά το καθένα.
Εκτός από τον παραπάνω τύπο υποδήματος οι χωρικοί και ποιμένες πολλών περιοχών της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας κατασκευάζουν παρόμοια υποδήματα από ακατέργαστο δέρμα χοίρου καλούμενα "γουρουνοτσάρουχα" που θεωρούνται ως ελαφρά πέδιλα τα οποία και εξασφαλίζουν άνετο βάδισμα σε ανώμαλα εδάφη. Αυτά αποτελούνται από ενιαίο τεμάχιο που αναδιπλώνεται και συγκρατείται στο πόδι από ιμάντες από το ίδιο δέρμα.
Στη στρατιωτική ορολογία, το τσαρούχι που φέρουν οι εύζωνες (τσολιάδες) ονομάζεται «ταρρούχιον». Παρόλ' αυτά, όταν οι εύζωνες αναφέρονται σε αυτό, χρησιμοποιούν τον όρο «τσαρούχι».
Η λέξη προέρχεται από το τουρκικό «τσαρίκ» (carik). Κατασκευαζόταν από ακατέργαστο ή κατεργασμένο δέρμα από τέσσερα συνήθως τεμάχια την «πατωσιά» (ή σόλα) τα δύο πλάγια και στην άκρη του τη «μύτη» σε διάφορες παραλλαγές, άλλοτε γυμνή και γυρισμένη προς τα πάνω είτε καλυμένη με πλούσια, μάλλινη φούντα, η οποία ήταν συνήθως μαύρη για τους άνδρες και τις γυναίκες είτε πολύχρωμη για τα παιδιά. Το δέρμα από το οποίο κατασκευάζονταν ήταν το λεγόμενο «τελατίνι» χρώματος ερυθρού. Τα τσαρούχια καθημερινής χρήσης ήταν απλά χωρίς στολίδια, ενώ τα πλουσιώτερα είχαν κορδόνια και πούλιες.
Τα τσαρούχια που χρησιμοποιούνται στις μέρες μας στην Προεδρική Φρουρά φέρουν επίσης στο κάτω μέρος τους περίπου 50 καρφιά το καθένα. Τα καρφιά αυτά είναι υπεύθυνα για τον χαρακτηριστικό ήχο που παράγουν τα τσαρούχια κατά τη διάρκεια ευζωνικών παρελάσεων. Ως συνεπακόλουθο, τα καρφιά αυτά αυξάνουν αρκετά το βάρος του τσαρουχιού, το οποίο μπορεί να φτάσει και τα τρία κιλά το καθένα.
Εκτός από τον παραπάνω τύπο υποδήματος οι χωρικοί και ποιμένες πολλών περιοχών της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας κατασκευάζουν παρόμοια υποδήματα από ακατέργαστο δέρμα χοίρου καλούμενα "γουρουνοτσάρουχα" που θεωρούνται ως ελαφρά πέδιλα τα οποία και εξασφαλίζουν άνετο βάδισμα σε ανώμαλα εδάφη. Αυτά αποτελούνται από ενιαίο τεμάχιο που αναδιπλώνεται και συγκρατείται στο πόδι από ιμάντες από το ίδιο δέρμα.
Στη στρατιωτική ορολογία, το τσαρούχι που φέρουν οι εύζωνες (τσολιάδες) ονομάζεται «ταρρούχιον». Παρόλ' αυτά, όταν οι εύζωνες αναφέρονται σε αυτό, χρησιμοποιούν τον όρο «τσαρούχι».
Tsarouhi
A tsarouhi (Greek: τσαρούχι; plural: τσαρούχια) is a type of shoe, which is typically known nowadays as part of the traditional uniform worn by the Greek guards known as Evzones.
Their origin is obscure and goes back to the Byzantine times, with influences from styles imported by neighbouring tribes, including the Turks. Originally, various types of similar shoes were worn all over the Balkans, but tsarouhia are mainly associated with the Greeks. They were the most common footwear worn by both urban and rural Greeks, mainly men, but also many women. After the Greek Independence in early 19th century, their use was limited to isolated rural areas and nomadic populations, seen by westernised urbanites as sign of uncouthness and backwardness. In a version with reinforced sole, they remained the issue boot for the Evzone units well into the 20th century, though after First World War were gradually replaced in active service by the standard laced boot. Tsarouxia provided a clear link with the origin of the Evzone uniform in the traditional Greek costume, and the fact that Evzones were largely enlisted from rural mountainous regions of Greece. Nowadays are almost exclusively used by the Presidential guard and in various traditional festivals and dances along with other traditional Greek garments.
Tsarouxia are typically made of a number of pieces of stiff leather hand-sewn together and have a characteristic pointy nose, usually covered by a large woollen pompom. The latter was a relatively late addition, originally a way of making the shoe nose waterproof, but increasingly became an essential feature for their decoration. Simpler versions also exist, made from one piece of leather held in shape with thongs (a very common type found everywhere in the Balkans, e.g. Opanak or Charvuli) and without any decoration.
[1] Tsarouhis (Τσαρούχης) is also a Greek surname, with Yannis Tsarouhis being the most famous person bearing it.
Their origin is obscure and goes back to the Byzantine times, with influences from styles imported by neighbouring tribes, including the Turks. Originally, various types of similar shoes were worn all over the Balkans, but tsarouhia are mainly associated with the Greeks. They were the most common footwear worn by both urban and rural Greeks, mainly men, but also many women. After the Greek Independence in early 19th century, their use was limited to isolated rural areas and nomadic populations, seen by westernised urbanites as sign of uncouthness and backwardness. In a version with reinforced sole, they remained the issue boot for the Evzone units well into the 20th century, though after First World War were gradually replaced in active service by the standard laced boot. Tsarouxia provided a clear link with the origin of the Evzone uniform in the traditional Greek costume, and the fact that Evzones were largely enlisted from rural mountainous regions of Greece. Nowadays are almost exclusively used by the Presidential guard and in various traditional festivals and dances along with other traditional Greek garments.
Tsarouxia are typically made of a number of pieces of stiff leather hand-sewn together and have a characteristic pointy nose, usually covered by a large woollen pompom. The latter was a relatively late addition, originally a way of making the shoe nose waterproof, but increasingly became an essential feature for their decoration. Simpler versions also exist, made from one piece of leather held in shape with thongs (a very common type found everywhere in the Balkans, e.g. Opanak or Charvuli) and without any decoration.
[1] Tsarouhis (Τσαρούχης) is also a Greek surname, with Yannis Tsarouhis being the most famous person bearing it.
.jpg)
Κυριακή 30 Ιουνίου 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)